بابا وقتی کوچک بود یک چیزی بود به اسم شعار هفته. شنبه سر صف صبحگاه، ناظم مدرسه می امد و یک شعاری را اعلام میکرد که تا آخر هفته باید همه اول صبح تکرار میکردند. اوایل مثل همهی آداب و رسوم دیگر چیز خیلی مشخصی نبود. تا جایی که حافظه یاری میکند، چیزی بود تو مایههای تبدیل تنگه هرمز به گورستان دشمنان و نابودی ابرقدرتها و ستایش رهبران فرزانه...بعدا شاید نظم و ترتیبی پیدا کرد و حتی کتابچههایی دادند که داخلش شعار هفته و آیه هفته و این چیزها را چاپ کرده بودند.
این "شعار هفته" ی ادارهی آموزش و پرورش کم کم رسمی وانهاده شد و فراموش شد ولی بابا وقتی بزرگ هم شد هنوز بدش نمیآید سالی یکی دو بار برای جهانیان شعار هفته اعلام کند و کمی توی دلش بخندد!
شعار هفته به مناسبت نزدیک شدن زمان تولد کودکمان:
این "شعار هفته" ی ادارهی آموزش و پرورش کم کم رسمی وانهاده شد و فراموش شد ولی بابا وقتی بزرگ هم شد هنوز بدش نمیآید سالی یکی دو بار برای جهانیان شعار هفته اعلام کند و کمی توی دلش بخندد!
شعار هفته به مناسبت نزدیک شدن زمان تولد کودکمان:
Dance me to the children who are asking to be born
1 comment:
چه شعار هفته ی خوب رمانتیکی!
Post a Comment