یقه صورتی‌ها

کمربندها را نگاه می‌کردم که سحر صدا زد: بابا بیا ببین چه پیرنای (پیراهن‌های) قشنگی داره!

تعجب کردم چون آن‌جا لباس بچه‌گانه نمی‌فروختند. رفتم و دیدم برای من دو تا پیراهن پسندیده و پیشنهاد می‌کند بخرم‌شان.

-من که پیرهن صورتی نمی‌پوشم.

-چرا؟! ببین چه قدر قشنگه! اول بپوشش، ببین.

درست لحن اغوا کننده‌ی خودمان را تقلید می‌کرد وقتی می‌خواهیم برای‌اش لباسی بخریم که نمی‌خواهد و چیز دیگری را می‌پسندد.

*

راستی هم  من تا حالا پیراهن صورتی نپوشیده‌ام؟