غلط ننویسیم؟

وقتی سحر حرف زدن یاد  می‌گرفت و کلمه‌هایی را اشتباه می‌گفت، کلی می‌خندیدیم و حتا از سرگرمی‌های‌مان بود. کم‌کم بدون هیچ تنبیه یا تشویق خاصی تلفظ  درست کلمه‌ها را یاد گرفت و  هنوز هم گاهی به آشپزخانه می‌گوید آشپخسونه. در عوض حالا که نوشتن یاد می‌گیرد و کلمه‌هایی را اشتباه می‌نویسد، ناراحت می‌شوم و خیلی جدی غلط‌هایش را یادآوری می‌کنم. ناچار است از روی کلمه‌هایی که اشتباه نوشته چهار بار بنویسد. اشتباهِ  نوشتنی خنده‌دار و بامزه نیست؟  یا تاثیر مدرسه است که قرار نیست اجازه دهد دیگر چیزی سرخوشانه و بازیگوشانه پیش رود؟

::.

دختر جان! ما تا دم مرگ اشتباه می کنیم، اشتباهاتی که بسیاری‌شان بر خلاف نظر دیگران و حتا خود آدم واقعن اهمیتی ندارند.