دوچرخه سواری

دیروز برای اولین بار سوار دوچرخه شد و آن قدر خوش حال بود که حاضر نبود دوچرخه‌ی کرایه‌ای را پس دهد. گفت: بابا! من می‌خوام از همه جلو بزنم!

خوب می رفت جز این که ترمز نمی گرفت. ترجیح می‌دهیم به جای دو چرخه، اسکیت برایش بخریم. چون الان دیگر نمی‌شود بچه را فرستاد توی کوچه دوچرخه بازی کند و باید حتما دوچرخه را گذاشت توی ماشین و رفت به یکی از این پارک‌ها یا پیست‌های دوچرخه سواری . با این وضع بردن یک جفت کفش اسکیت خیلی راحت تر از بردن یک دوچرخه با چرخ های کمکی است. آخرش چه؟ دوچرخه جزو کالاهای اساسی بچه ها و از موارد حقوق بشری است. تا کی می شود مقاومت کرد؟