تغییر

 

می‌گم: گوشی مال تلفن زدنه،  مال بازی که نیست، مگه اسباب بازیه؟
میگه: اگه مال بازی نیست چرا روش بازی داره؟

مدتی پیش در جمعی حرف بر سر این بود که "کامپیوتر" دیگر نام مناسبی برای این "چیز"ی که واقعن وجود دارد، نیست. خیلی چیزها تغییر کرده‌اند و دیگر کم‌تر ارتباط معنا داری با نام‌های‌شان دارند. یک وقتی بعید نیست  متخصصان هی فکر کنند چرا اسم این دستگاه تلفنه؟ حرف البته وقتی به اخلاق، دین و روابط فردی و اجتماعی می‌رسد...من دیگه حرفی ندارم.

مادر

برای روز مادر چیزی درست کرده بود و این نقاشی را هم داخلش گذاشته بود. بالای نقاشی نوشته: مادر عزیزم مَن بیتر (بیشتر) از پدر دوست (دوستت)دارم.

بزرگوارانه اش این طوری است که بگویم اعتراضی ندارم که خب  متاسفانه دارم!  : )

سیاره سوال ها

سحر  پرسید چرا میمون ها شبیه ما هستند؟

یکی از پاسخ‌ها این بوده که گناهکارانی مسخ شده‌اند که  به عذاب خداوند دچار شدند و تبدیل به میمون شدند.

نظریه‌ی تکامل هم هست. جدی‌ترین چیزی که درباره‌اش خوانده‌ام "ساعت ساز نابینا"بوده. کتاب خود داروین هم انگار ترجمه شده ولی نخریدم. مهم‌ترین نتیجه‌ای که از ساعت ساز نابینا گرفتم این بود که تکامل هم خیلی پیچیده‌تر از تصور رایج است و این که به بچه بگوییم آدم‌ها اول میمون بودند و کم‌کم آدم شدند  تفاوت زیادی  با پاسخ اول که میمون‌ها اول آدم بودند بعد میمون شدند، ندارد. نه این که فرقی نکند بالاخره فکت‌های علمی قابل توجهی دارد ولی  مشکل مهم‌تر  سازگاری پاسخ‌هاست. بعدن داستان آدم و حوا و هبوط را چه بگویم؟  جواب "خدا" را چه بدهم؟

یک خوبی فرستادن بچه به مدرسه این است که این جور وقت‌ها کمی حرف می‌زنید و بعد می‌پرسید مشق‌هاش رو نوشته یا نه؟ سحر هم که همیشه کلی مشق و املای ننوشته دارد خوشبختانه. هیچ هم مسئول نیستم.  مگه من به این خوبی  نفهمیدم این‌ها چه ربطی به هم  دارند؟ اونم خودش می‌فهمه.

روی این سیاره اسم‌های زیادی گذاشته‌اند اما این جا سیاره‌ی سوال‌هاست. سوال‌های عالم  همه این جا جمع شده‌اند.  رشد می‌کنند، بزرگ‌تر  می‌شوند، زاد و ولد می‌کنند و بیشتر می‌شوند. ما فقط محیط کشت و رشد مناسبی برای این سوال‌هاییم.